Dje shkoi nga bota shqiptare për në amshim Adem Demaçi, ky personalitet unikat, jo vetëm në tërë Lëvizjen tonë kombëtare, por edhe në përmasa ndërkombëtare.
Adem Demaçi ishte shkrimtar e publicist, humanist, simbol i dinjitetit, rezistencës sonë kombëtare për liri, sovranitet dhe bashkim kombëtar. Ai, përherë ishte në shërbim të interesave kombëtare, i gatshëm edhe për tu sakrifikuar për lirinë e popullit tonë. Adem Demaçi, padyshim mbetet personaliteti i veçantë, më i guximshëm dhe më i pathyeshëm i popullit shqiptar në historinë tonë më të re. Demaçi ishte frymëzues edhe i gazetarëve, të cilët në rrethana okupimi rrezikuan shumëçka për informim objektiv, fjalën e lirë dhe mobilizimin e popullit në rrugëtimin e tij të gjatë drejt lirisë dhe pavarësisë.
Si gazetar, kam pasur rastin dhe nderin që të takohem, ta intervistoj disa herë Bacën Adem. Ai përherë ishte në shërbim të mendimit të lirë, domethënës, me mesazh shumë të qartë për popullin. E thoshte përherë të vërtetën, ndonëse ajo shpeshherë ishte e hidhur. Mirëpo, ai gjithherë kishte të drejtë, sepse ishte real, largpamës dhe vizionar i madh.
Kur u pa përfundimisht se Kosova nuk mund të çlirohet pa luftë të armatosur nga Serbia, që në krijim të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Adem Demaçi mu në mes të Prishtinës do të hapë zyren e tij dhe do të veprojë Përfaqësues i përgjithshëm politik i kësaj ushtrie. Kështu, ai do të luftojë me argumente të fuqishme përpjekjet e Serbisë dhe të aleatëve të saj në krye me Rusinë për ta radhitur Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës në mesin e organizatavë terroriste dhe do ti hapë rrugën e legjitimimit në arenën ndërkombëtare si forcë çlirimtare.
Pas luftës, me Bacën Adem kam pasur rastin që të bashkëpunoj, sidomos kur ishte kryetar i Bordit të drejtorëve të Radiotelevizionit public të Kosovës. Ai angazhohej për informim të lirë dhe që RTK të jetë transmetues i fuqishëm publik vetëm në shërbim të publikut e jo të politikës. Gjatë mandatit të tij ai ka arritur që ta realizojë me sukses misionin e tij.
Si skenarist dhe autor i filmit dokumentar “Adem Demaçi – simbol i lirisë”, së bashku me regjisorin Ilir Kabashin, autorët e muzikës Ilir e Korab Shaqiri, me montazheren Mellani Devexhiu, si dhe me mbështetjen e shumë kolegëve të tjerë dhe të menaxhmentit të RTK-së, si dhe me mbështetjen e familjes Demaçi, veçmas të djalit të tij Shqiptarit, bashkëshortes Xhemajlijes, të shokëve të burgut, të veprimtarëve të Shoqatës së të burgosurve politikë të Kosovës, jemi përpjekur që me materialet e ndryshme arkivore, ku flet vetëm Heroi i Kosovës dhe Nderi i Kombit, Adem Demaçi, të paraqesim në vija të shkurtëra figurën e njeriut tonë të madh, që tërë jetën e tij në vazhdimësi ia ka kushtuar popullit tonë të vuajtur. Premiera e filmit dokumentar “Simboli i lirisë”, kushtuar Adem Demaçit, u shfaq në Kino ABC më 17.10.2015 dhe u transmetua drejtpërdrejtë në RTK. Me këtë rast, Demaçit iu dorëzua edhe Mirënjohja e Bordit të RTK-së për kontributin e tij në afirmimin e fjalës së lirë dhe fuqizimin e trasmetuesit publik. Kjo ishte mirënjohje e merituar që iu dha njeriut që përherë luftoi për mendim të lirë dhe informim objektiv sipas standardeve profesionale evropiane.
Me këtë rast do të përkujtoj vetëm dy momente që lidhen drejtpërdrejtë më protagonistin e këtij filmi, me Bacën Adem tonë të madh, i cili mua si gazetar më frymëzoi që ta kryej me sukses misionin tim në rrethana të vështira.
Momenti i parë ndërlidhet me një periudhë të rëndësishme historike: përgaritjet për organizimin e Demonstartave studentore të 1 tetorit 1997.
Me rastin e përgatitjes së një emisioni për Televizionin Shqiptar realizuar me qëllim të sensibilizimit të opinionit në prag të Demonstratave studentore të 1 tetorit të vitit 1997, kontaktova me Bacën Adem dhe e kërkova mendimin e tij lidhur me këto demonstrata. Ai pa asnjë hezitim shprehu gatishmërinë që të japë një deklaratë në mbështetje të pa rezervë të Lëvizjes studentore dhe premtoi se do të marrë pjesë në demonstratë, për dallim nga shumë politikanë dhe udhëheqës te asaj kohe që nuk kishin guximin dhe vullnetin të mbështesnin këtë Lëvizje historike që po ndodhte dhe që po i hapte rrugë luftës clirimtare të UÇK-së.
Momenti i dytë është pikërisht periudha e luftës çlirimtare.
Baca Adem asokohe ishte Përfaqësues i përgjithshëm politik i UÇK-së. E thirra në telefon dhe kërkova që të takohemi dhe të këmbejmë disa opinione lidhur me zhvillimet e atëhershme dramatike në Kosovë dhe në vecanti për sensibilizimin e opinionit vendor dhe ndërkombëtar për luftën e drejtë të UÇK-së përmes realizimit të emisioneve televizive për Televizionin Shqiptar dhe po ashtu përmes shpërndarjes së të vërtetës për UÇK-në përmes qendrave televizive botërore.
Baca Adem më sugjeroi të takohemi në parkun e Taukbashqes në Prishtinë dhe të bisedojmë më lirshëm ngase mund të na përgjojë sigurimi sekret serb.
Baca Adem i paraqiti në mënyrë të argumentuar disa mendime shumë largpamëse lidhur me zhvillimet ushtarake dhe politike në Kosovë dhe mu lut që tu përcjellë këto mesazhe posacërisht disa eprorëve të lartë të shkolluar që tashmë ishin angazhuar në SHP të UÇK-së se si të koordinojnë veprimet luftarake dhe ato poltitike e të mos jepnin deklarata politike kontraverze që po krijonin huti në popull. Ai si gjithmonë ishte optimist për përfundimin e suksesshëm të luftës sonë. Mirëpo, insistonte që fati i Kosovës të zgjidhet njeherë e përgjithmonë, pa bërë asnjë kompromis në dëm të popullit shqiptar. Mu për këtë nuk u pajtua që të marrë pjesë në Konferencën ndërkombëtare për Kosovën në Rambuje të Francës dhe dha dorëheqje nga përfaqësuesi i përgjithshëm politik i UÇK-së. Ai kishte argumentet e tij për rezervat në Marrëveshjen e ofruar.
Më 17.02.2008, kur Kosova u shpall shtet i pavarur e sovran, Demaçi mori pjesë si mysafir nderi në mbledhjen historike të Kuvendit të Kosovës dhe ishte i bindur se kështu u realizua vetëm një pjesë e synimit të tij dhe të popullit tonë. Ndërsa, bashkimi kombëtar mbetet obligim i këtij brezi dhe i brezave të ardhshëm.
Shkurja në amshim e Adem Demaçit, është humbje e pakompenzueshme për popullin tonë. Mirëpo, ai në kujtesën tonë do të mbetet njeri i guximshëm, i pathyeshëm, vizionar i madh dhe mobilizues për të ardhmen e popullit tonë. Vepra e tij, do të jetojë gjithmonë dhe do të përkujtohet nga ne dhe brezat e ardhshëm si shembull konkret se si duhet punuar dhe sakrifikuar për interesa madhore.
