Ylli i Hollywoodit Jack Nicholson nuk është vetëm një aktor i zakonshëm.
Adhuruesi i ahengjeve, basketbollit, filmit dhe muzikës, çon një jetë ‘plot mushkëri’.
Kohë më parë mbushi 82-vjeç, por edhe më tej, pavarësisht kësaj, ai përpiqet që çdo moment të lirë të jetës ta kalojë në shoqëri dhe zbavitje të mirë.
Asnjëherë nuk e ka fshehur se në shoqëri zgjedh vetëm njerëzit që mendojnë pozitivisht dhe që janë gazmorë.
Ai pretendon të jetë ndonjëherë “banda e hekurit”, por kjo gjendje “e mban atë për një kohë të shkurtër”. Megjithatë, suksesin më të madh e konsideron preferencën e tij për punë, pushim dhe bashkëpunim me njerëz të aftë dhe vendimtarë.
Përveç hobive të shumta, aktori shpesh mendon për jetën, por edhe për vdekjen, të cilën ai e konsideron të jetë pjesë e traditës së tij.
“Jam një irlandez. Mendoj për vdekjen gjatë gjithë kohës. Ndonjëherë, kur e imagjinova veten si një shkrimtar serioz akademik, mendova se e vetmja temë e vërtetë për të shkruar ishte frika nga vdekja dhe se të gjitha subjektet e tjera ishin vetëm frikë e njëjtë, shndërruar në frikën nga afërsia, frika nga vetmia, frika nga rënia e vlerave shoqërore. Pastaj dëgjova John Houston të vjetrin duke folur për vdekjen. Ai kishte një operacion në zemër të hapur disa vjet më parë, por ai u kthye i shëndoshë dhe pa probleme, dhe iu përgjigj pyetjeve për vdekjen. Figura tjetër thotë, “Mirë, shkëlqyeshëm, John, kjo është e mrekullueshme. Por si duhet të ndihem unë kur do të vdesësh ti? “Dhe John tha:” Vepro sikur të ishte vdekja jote”. Më pëlqeu ajo fjali, e kam shkruar atë dhe e kam përdorur në filmin “Border”, në të cilën them: “Unë dua të bëj diçka të drejtë para se të vdes”. A nuk e duam këtë të gjithë?”, tha aktori.
Si një tifoz i madh i Los Angeles Lakers, ai është i rregullt në të gjitha ndeshjet që luan ky ekip i basketbollit. Ai shpesh shihet duke reaguar ndaj vendimeve të arbitrave të ndeshjeve, madje kohët e fundit edhe e kishin larguar nga palestra. Megjithatë, kur kalon pasioni, Nicholson është një qytetar i thjeshtë që kthehet te familja dhe miqtë e tij..
Për të shmangur takimet e shpeshta me publikun që e njeh kudo që shkon, Jack mban vazhdimisht syze. Ai i quan ato mburojën e tij dhe pranon se nuk është gjithmonë i gatshëm të dëgjojë dhe të identifikojë emocionet që vijnë nga pala tjetër. Kjo është arsyeja pse, në shaka ai e pranon, se nëse e takoni në rrugë, jini të lumtur nëse ju buzëqesh, pasi në realitet s’mund të prisni më shumë se kaq.
