Sarah Bahbah është një artiste vizuale australiane e njohur për fotografitë e saj kinematike, me ngjyra të ngopura, ku portretizohen gra të reja, ose aktorë zemërthyes si Dylan Sprouse dhe Noah Centineo. Ajo gjithashtu drejton Possy, një agjenci krijuese në Los Anxhelos, përmes së cilës drejtoi një video muzikore për Kygo, një D.J Norvegjez në rritje, dhe krijoi një fushatë reklamash për Kwlnen e Gucci’s Guilty.
“Arti im është lindur nga akti thellësisht sfidues dhe i shenjtë i dhënies së lejes vetes për të qenë e prekshme gjatë fatkeqësive,” tha ajo, “dhe duke lejuar që dhimbja nga trauma dhe përvoja ime të ekzistonte thjesht pa impulsin tim të kushtëzuar për të shtypur, shkëputur ose ikur”.
Në 2014, ndërsa ajo punonte në një agjenci të vogël reklamash në Melburn, Bahbah publikoi një projekt fotografik me 26 pjesë në Instagram të quajtur “Seks and Takeout”, i cili kap gratë e reja në momente të ndryshme të zhveshjes dhe duke u kënaqur me ushqim pa u përmbajtur . Ajo mori më shumë se 50,000 ndjekës të rinj mëngjesin tjetër dhe dhjetëra kërkesa për intervistë.
Muajin e kaluar, ajo lëshoi ”3eib”, një projekt në Instagram që përmban 31 foto dhe një video të saj duke recituar një poezi që ajo shkroi në lidhje me abuzimin seksual që pësoi si fëmijë. 3eib, e cila përshkruan turpin në arabisht, është puna e saj më e prekshme deri më tani. “Në punën time të mëparshme, unë zbulova traumën time, por u fsheha pas trupave të tjerë sepse nuk isha gati të ekspozohesha plotësisht ndaj standardeve të mia të korruptuara të bukurisë perëndimore dhe dhunës së turpit të stigmatizuar nga kultura ime arabe,” tha znj. Bahbah.
Bahbah është duke punuar në një pjesë të dytë të “Sex and Takeout”, këtë herë me tre gra me ngjyrë trans. Ajo gjithashtu planifikon të fillojë një kompani veshjesh të quajtur Lazy Cake, duke shfaqur rroba banje të qëndisura dhe thënie të marra nga nëntitujt e përdorur në serinë e saj të mëparshme të fotove, të tilla si “Vera është e vetmja që mund t’i besoj”. “Kur vishni këtë rroba banje, në thelb po i jepni vetes leje për të pushuar, për të qënë dembel, për të mos bërë asgjë absolutisht, ose për të ngrënë atë që dëshironi pa faj dhe turp,” tha ajo.
Si një grua palestineze e rritur në periferi të Perth, Australi, Bahbah luftonte me identitetin dhe vetë-shprehjen. Ajo iu drejtua artit si një mënyrë për të përpunuar përvojat e saj dhe për t’u shëruar. “Arti im është lindur nga akti thellësisht sfidues dhe i shenjtë i dhënies së lejes vetes për të qenë transparente emocionalisht,” tha ajo./Insajderi.com
Burimi: New York Times
