Më 7 maj 2017, të dielën, Emmanuel Macron, u zgjodh presidenti më i ri i Francës në 39 vjeç, duke festuar fitoren para Piramidës në Muzeun e Luvrit, transmeton Insajderi.
Ishte një mbrëmje e shpejtë dhe turmat, 66 përqind e vendit që votuan për të dhe pjesa më e madhe e Evropës, morën frymë lehtësimi kolektiv, raporton Al Jazeera.
Macron kishte mundur Marine Le Pen të ekstremit të djathtë në Pallatin Elysee në një raund të dytë, duke arritur një trend në rritje populist në Perëndim, i cili kishte shërbyer në dy tërmete politike – zgjedhjen e Presidentit të SHBA, Donald Trump, dhe referendumin pro Brexit.
Në ahengun madhështor në esplanadën e Muzeut të Luvrit, myslimanët francezë me origjinë nga Afrika e Veriut dhe refugjatët sirianë kërcyen dhe festuan së bashku me çiftet homoseksualë dhe emigrantët afrikanë, të gjithë duke brohoritur me gëzim “Macron, president!”.
I veshur me një kostum të zi dhe kravatë, Macron eci në skenë tek Ode to Joy, himni i BE, duke hequr dorë nga La Marseillaise. Ishte një zgjedhje simbolike. Po të kishte fituar Le Pen, ajo nuk do të kishte humbur kohë në përpjekjen për të tërhequr Francën nga blloku.
Për një natë, njerëzit u kthyen në humbjen e ekstremit të djathtë, edhe pse shumë kishin mbajtur hundët ndërsa votuan për Macron – një centrist, ish bankier investimesh, ministër i ekonomisë nën Presidentin Francois Hollande, dhe nganjëherë përshkruar si një “populist i butë”.
Ditë pas rezultatit, Rokhaya Diallo, një shkrimtar dhe aktivist, ofroi një vëzhgim të mençur, duke i thënë Al Jazeera në Paris, “Përkrahësit e Le Pen të cilët janë në situata të brishta dhe po përballen me sfida ekonomike mund të bëhen më të varfër nën Macron, dhe kanë më shumë arsye për ta mbështetur atë. Macron po përpiqet të çmontojë ligjet shoqërore, ligjet e punës. Ai do të përballet me shumë protesta në rrugë”.
Një vit pasi ai u bë president, u formua lëvizja “jelek i verdhë”, duke kërkuar drejtësi ekonomike.
Në fund të vitit 2019, një seri tjetër protestash filluan kundër vizionit ekonomik të Macron, kësaj here, propozimit të tij për të rregulluar sistemin e pensioneve.
Kohët e fundit, qeveria e tij është vënë nën presion për trajtimin e saj të pandemisë së koronavirusit. Një grup i të mbijetuarve nga COVID-19 po përpiqet të padisë kryeministrin Jean Castex për politikën e tij të virusit, për të cilën ata argumentojnë se i dha përparësi ekonomisë mbi shëndetin publik.
Këtë javë, gazetarët dhe aktivistët po protestojnë për një projekt-ligj që nëse miratohet do të shihte njerëz që ndajnë imazhe të fytyrave të oficerëve të policisë në mediat sociale ose diku tjetër të dënohen me një vit burg ose 45,000 euro (53,000 dollarë) gjobë.
“Ai ishte një aktivist i mirë, i aftë të shiste shumë ëndrra dhe ndoshta e sheh veten si një folës të shkëlqyeshëm i cili nuk ishte përballur kurrë me ndonjë dështim më parë,” i tha Diallo Al Jazeera, në një intervistë të fundit.
“Por ai nuk është aq i talentuar kur bëhet fjalë për t’u lidhur me njerëzit. Ai ka vështirësi ta vendosë veten në vendin e njerëzve të rregullt dhe të kuptojë sfidat e tyre.
“Në rrugën e tij për t’u bërë president, ai u nderua nga klasa e mesme dhe butësitë, por ai kurrë nuk ka qenë në gjendje të lidhet me klasën punëtore”. /Insajderi.com
