“Nuk është një shëtitje e lehtë … por një gjurmë spektakolare e re në Ballkan, që siguron majat e larta, pikëpamjet e liqenit dhe kujtimet e vendorëve miqësorë…”. Kështu e përshkruan tabloidi britanik “The Guardian”, oazin që të ofron turizmi malor në Shqipëri e Kosovë.
Një reportazh mbi ecjen e lirë në majat më të larta, bukuritë e egra dhe problematikat e shumta.
“Pamjet nga maja më e lartë e Kosovës, është e pabesueshme. Ose kështu më kanë thënë. Por e pashë që është një gjë e ndërlikuar për të konfirmuar në mjegullat e zbrazëta dhe erërat e ulëta”. Në këtë artikull, autori flet nga lartësia e 2.656 metra e malit të Gjeravicës, aty ku ai ka gjetur një pllakë të dëmtuar që përkujton medaljen e parë dhe të vetme olimpike të Kosovës.
Ata kanë ecur për pesë me radhë, me një grup prej 12 vetash, kryesisht britanikë. Ata kanë ngjitur malet më të larta në Shqipëri, Kosovë dhe në Malin e Zi. Dhe në këto lëvizje të lira, ”pa kufinj” siç e kanë quajtur, ata kanë vërejtur se nuk ka autoritete dhe kontrolle policore, shkruan “KohaJonë”.
“Pjesa më e madhe e ecjes ndjek një gjurmë të vazhdueshme prej 33 miljesh përgjatë kufijve verior të Shqipërisë, kryqëzim midis vendeve është pa asnjë shenjë të kontrollit të pasaportës. Tani e kuptoj pse rajoni tërheq të dashuruarit në natyrë. Ky është një xhep i mrekullueshëm i Europës”.
Më tej ecja e britanikëve ka vijuar për në Korab, aty ku bukuria, shuhet nga rrugët me gropa. “Radomirë, fshati i trageteve, aty ku ka birrë të lirë dhe rrugë të prishura. Të gjitha çezmat e ujit mbyllen në të njëjtën orën, madje edhe në shiritin lokal”. “Mirë se erdhët në malet e mallkuara”, thotë udhëzuesi ynë shqiptar Ardi. Ai është i ri, i ditur dhe i bukur: Me diplomë të historisë dhe një çantë shpine. “Kjo është ajo ku argëtimi me të vërtetë fillon”.
Ata tregojnë dhe për natën e fundit, ku fiksuan këto detaje. “Kjo mund të jetë shëtitja më e vështirë që kam bërë”,-thotë një banor”, por është mbyllur në mënyrë të mrekullueshme”, thotë Arditi.
Një qëndisje e duhur dhe shpresëdhënëse për të huajt, përshkimi i turizmit me pamjet piktoreske që të ofron Lugina e Valbonës. Ngjyrat e flamurit dhe grija e pafalshme e kodrave.
“Kur arrijmë në Luginën e Valbonës në fund të udhëtimit, dielli është i ashpër. Flamujt shqiptarë fluturojnë nga çatitë e fshatit, flakët e së kuqes dhe të zezës kundër griut të pafalshëm të kodrave. Kemi shumë për të ecur deri në kryeqytetin e Shqipërisë, në Tiranë. Ne morëm një varkë përgjatë Liqenit Koman, ky i fundit një produkt i rastësishëm i bukur i një dige të ndërtuar nga kinezët”.
Dhe kujtimet!
“Horizonte të forta dhe shpatet e pyllëzuara. Djathi i deles për mëngjes, dhe një pllakë e mërzitshme në majë të një mali të madh, u rrëzua në një det të majave të Ballkanit”.
