Emma shqetësohet se kolegët e saj mendojnë se ajo është e cekët. Gjatë takimeve në “Zoom”, ajo nuk mund të mos shikojë imazhin e saj, të luajë me flokët dhe të lozë me kamerën për të gjetur këndin më komplimentues.
Por Ema nuk është e cekët, ajo po jeton me çrregullime dismorfike të trupit, një gjendje e shëndetit mendor në të cilin njerëzit fiksohen për të metat e tyre (shpesh të perceptuara) gjë që dëmton funksionimin e tyre të përditshëm dhe ndikon vetë-vlerësimin.
Në një intervistë për Insider duke ndarë eksperiencën e saj, ajo kërkoi që të përdorej vetëm emri i parë. Emma tha: “Më duket se sa herë e shikoj veten në kamerë shoh një llupë që më zmadhon imperfeksionet e mia”, njofton Insajderi.
Gjatë takimeve në platformën online, ajo në vend se të dëgjojë kolegët e saj çfarë thonë, fokusohet në zërin e brendshëm që kritikon rrathët e zi nën sy, formën e saj të fytyrës, flokët dhe lëkurën.
Ajo thotë se konsiderohet sjellje e keqe nëse çaktivizon kamerën. “Njerëzit e bëjnë të madhe faktin që duan të shohin njëri tjetrin sepse krijon lidhje”, thotë ajo. “Kështu që unë bindem me mirësjellje”.
Ekspertët e shëndetit mendor thonë se video-telefonatat që çështjet e imazhit trupit janë në rritje, sidomos tek njerëzit si Emma që e kishin pasur problem edhe para pandemisë.
Disa e quajnë përvojën e Emës si “dismorfi e Zoom-it”, kur vrojtimi i imazhit tënd çon në ndjenja të vetë-ndërgjegjes, pakënaqësi të trupit dhe presion për të ndryshuar pamjen tuaj.
Në raste më të rënda, kjo mund të çojë në ngrënie të çrregullt, ushtrime të tepërta ose dëshirë për të kërkuar procedura kozmetike – kërkesa për të cilat ka qenë në rritje gjatë pandemisë.
Edhe njerëzit me imazhe të përsosura të shëndetshme për veten e tyre, koha e tepërt në kamera gjithashtu mund të anojë përparësitë dhe të mjegullojë kufijtë. Ndërsa ka mënyra se si individët mund t’i bëjnë thirrjet video të funksionojnë më mirë për ta, ekziston një rregullim afatshkurtër: Ndalni presionin për ta mbajtur kamerën të ndezur. /Insajderi.com
