Mendohet se shiriti i bakrit me monogram është vepër e pasardhësve të Skënderbeut dhe është vendosur atje prej tyre, pasi Skënderbeu nuk kishte asnjë titull tjetër përveç “Zot i Shqipërisë”. Duhet thënë megjithatë se përkthimi i saktë latin i Regi është Mbretëria pasi që është Rex që i referohet Mbretit.
Kështu, mbishkrimet në përkrenare mund t’i referohen emrit të pazgjidhur me të cilin Shqipëria njihej në atë kohë, si një mjet për të identifikuar udhëheqjen e Skënderbeut mbi të gjithë shqiptarët përmes identifikimeve rajonale të emërimit.Burimet bashkëkohore tregojnë se shqiptarët e shekullit të 14-të identifikuan pabesisht si popuj fisnorë, pa asnjë shtet të tyre. Kështu, në varësi të vendit ku ata jetonin – në veri ose në jug, në rrafshinat ose në malet dhe me të cilën qytetërimi u pajtuan – kemi turq: Arnaut, greqisht: Arbanas, Arbanensis, italisht: shqip, Epirotarum, Albanensis, shqip: Arbër, Arben, Arberesh, Epirotas.
Ky mendim bie dakord me punën e Marin Barletit i cili shkruan: “Kur njerëzit i shihnin të gjithë këta njerëz të rinj e trima rreth Skënderbeut, atëherë nuk ishte e vështirë të besohej se ushtritë e sulltanit Muratit u mposhtën nga shqiptarët.
Në të vërtetë, kohët kur ylli i maqedonas shkëlqeu shkëlqyeshëm ishte kthyer, ashtu siç dukeshin në ato kohë të harruara të Pirros dhe Aleksandrit “.Me kërkesë të qeverisë shqiptare para Luftës së Dytë Botërore, një kopje identike e përkrenares së Skënderbeut qëndron tani në Muzeun Kombëtar të Tiranës, Shqipëri. Kopja u prodhua nga një mjeshtër i talentuar austriak në 1937.
Sipas një raporti nga historiani Shefqet Pllana, Sami Frasheri në Kamus al-Alam pohon se formulimi “Dhul Karnejn” (pronar i dy brirëve) ishte një apelim i atribuar Aleksandrit të Madh të Maqedonisë, emri i të cilit Skënderbeu lindi në formën islame. Ky shpjegim i dytë mund të jetë më i vërtetë, meqë teoria e vazhdimit të gjuhës maqedonase-shqiptare dhe epiroto-shqiptare është e fortë jo vetëm midis shqiptarëve, por edhe midis të gjithë popujve të Evropës.
