Në 85-vjetorin e lindjes, Dritëro Agolli, solli poezitë që ai kishte shkruar ndër vite, por që nuk i kishte botuar më parë.
Në këto vargje ku Dritëroi shkruante për jetën dhe vdekjen, sigurisht nuk kishin si të mungonin vargjet për gruan e tij Sadijen.
Ai përmes poezisë duke i treguar dashurinë e madhe i jep premtimin asaj se do të gjente mënyrën për ta takuar edhe pas vdekjes.
Vargjet dedikuar Sadijes:
E dashur Sadije,
Të dua si jetën time, madje edhe më shumë
Dëshiroj sinqerisht që unë të vdes dhe ti të jetosh
Unë edhe i vdekur do të ndjek për të parë buzëqeshjen tënde
Megjithëse kjo buzëqeshje, brenda errësirës së varrit nuk duket
Por unë do të bëj të pamundurën,
Qoftë edhe me anën e një fluture,
Që do të dalë nga kockat e mia.
