Për vite me radhë, Abood Hamam dokumentoi luftën në Siri për media në të gjithë botën pa zbuluar kurrë emrin e tij – dhe pavarësisht se ishte punësuar nga parti të ndryshme ndërluftuese. Ai filloi si fotograf i çiftit presidencial – Bashar dhe Asma al-Asad. Më vonë ai filmoi paradën e fitores së Shtetit Islamik. Tani, më në fund, ai ka zbuluar identitetin e tij, për të inkurajuar mërgimtarët të kthehen në vendlindjen e tij të dashur, Raqqa, shkruan BBC, transmeton Insajderi.
Abood Hamam qesh kur e pyesin – si një studiues profesionist i fytyrave – për të përshkruar veten e tij. Pamja dhe personaliteti i tij, thotë ai, janë formuar nga lufta në vendin e tij që tashmë zgjati nëntë vjet.
“Sa herë që shikoj në pasqyrë, jam i habitur nga sa flokë të bardhë kam tani,” thotë ai. “Dhe është gjithçka për shkak të luftës dhe stresit që kam kaluar”.
Abood është vetëm 45 vjeçar. Por ai e jeton jetën e tij në një shtrëngatë, në një frikë të vazhdueshme, duke rrezikuar gjithçka për të sjellë në botë të vërtetën e asaj që po ndodh në Siri.
Ai është ndoshta i vetmi fotoreporter që ka punuar nën çdo forcë kryesore në konflikt – diktaturën e Asadit, Ushtrinë e Lirë Siriane të opozitës, grupet rivale islamike Jabhat al-Nusra dhe Shteti Islamik, dhe SDF të kontrolluar nga kurdët.
“Një fotografi mund të të vrasë, ashtu si një fotografi mund të të shpëtojë jetën tënde”, thotë ai.
Ai kishte frikë se fotot e tij të shkrepura fshehurazi të sulmeve të rebelëve në Damask, në fillim të kryengritjes, do t’i sillnin vdekjen nga policia sekret, Mukhabarat, nëse do ta zbulonin se çfarë po bënte. Në atë fazë regjimi ishte i prirur të fshehte forcën ushtarake të rebelëve në rritje.
Historia e mrekullueshme e Abudit fillon mes fushave të gjera rreth Raqqa – subjekt i shumë prej fotove të tij – ku babai i tij ishte fermer.
Por Abood u fiksua pas fotografisë kur vëllai i tij i madh i dha aparatin e tij të parë, një Zenit të prodhuar në Rusi.
Ai u diplomua në Shkollën e Fotografisë në Damask, dhe përfundoi, para kryengritjes së vitit 2011, si shef i fotografisë në agjencinë shtetërore të lajmeve, Sana, një krah propagandistik i qeverisë.
Kur protestat masive të rrugës së vitit 2011 u shndërruan në kryengritje të armatosur, Abood filloi të jetojë një jetë të tmerrshme të dyfishtë. Në ditë ai ndihmoi për të lustruar imazhin e regjimit me fotot e tij zyrtare. Cdo natë deri në agim, ai regjistroi fshehurazi sulmet e Ushtrisë së Lirë Siriane të opozitës në kryeqytet.
Ai dërgoi fotot e tij në agjencitë ndërkombëtare të lajmeve duke përdorur një pseudonim, Nur Furat. Furat është emri arab për Lumin Eufrat i cili rrjedh nëpër Raqqa, ku Abood i pëlqen të pushojë kur të ketë kohë të lirë – ai e quan lumin si “terapistin” e tij. Deri më sot, thotë ai, mediat që botuan fotografitë e tij nuk e dinë emrin e tij të vërtetë.
Më vonë Abood mori një ofertë që ai nuk mund ta refuzonte. IS i kërkoi atij që të filmonte paradën e tyre të fitores, kur pajisjet e kapura ushtarake të zbukuruara në flamuj të zi u rrotulluan nëpër rrugë.
Fotografitë e tij u përdorën në një video propaganduese IS dhe iu dërguan agjencive ndërkombëtare.
“Asnjëherë nuk jam betuar për besnikëri ndaj IS dhe nuk më është dashur. Kam ndërtuar një strategji për të qëndruar i pavarur në çdo herë”, thotë Abood.
Ai beson se shpeshherë i shpëtoi arrestimit, sepse ai kishte kontakte të mira me krerët e grupeve në Raqqa, të cilët më vonë iu bashkuan IS. Por në vitin 2015, dy forca të IS trokitën në derën e tij dhe e paralajmëruan atë se do të ishte në rrezik të madh nëse vazhdonte punën. Kështu që më vonë atë vit, ai u largua nga Raqqa për të raportuar mbi luftën diku tjetër në veri të Sirisë.
Ai u kthye vetëm në fund të vitit 2017, pasi fushata e bombardimeve nga koalicioni anti-IS i udhëhequr nga SH.B.A. kishte çliruar qytetin nga terroristët – i cili ishte plotësisht në gërmadha.
Për muaj të tërë, ai endej pa fund nëpër rrënojat e Raqqa, me kamerën gati.
Ai u bë, thotë ai, kujdestari i qytetit, duke njohur çdo rrugë të heshtur, të copëtuar, çdo familje të shkatërruaar. UN tha se 80% e qytetit ishte i pabanueshëm; 90% e popullsisë së saj kishte ikur.
Nga të gjitha fotografitë e trishtueshme që ai shkrepi, fotografia që e prek më së shumti ishte ajo që paraqet një bllok të rrënuar banesash, muret që shpërthehen kryesisht, me një fustan gruaje që varej në rrënojat e asaj që dikur duhet të ketë qenë dhoma e saj.
Megjithatë, ngadalë, ngjyrat filluan të shfaqeshin përsëri në fotot e Abood-it ndërsa qyteti filloi të kthehej në jetë – shenjat e verdha dhe të kuqe të dyqaneve të rihapura, ujërat e kaltër të kthjellët të Eufratit, të zbukuruar me vaska. Më në fund, ai vendosi të dalë nga hijet dhe të tregojë fotot e tij – nën emrin e tij të vërtetë – në një faqe në Facebook, Abood بدون Barrierave. Misioni i tij: të inkurajojë njerëzit të kthehen. /Insajderi.com
