Në rrugët e Seulit të Koresë Jugore qindra njerëz kanë dalur për ta kujtuar një grua që iku nga Korea Veriore në drejtim të asaj Jugore ku edhe e humbi jetën. Ajo së bashku me djalin e saj gjashtë vjeçar u gjendën të vdekur në një banesë të vogël. Arsye e vdekjes së tyre ishte varfëria ekstreme.
Protestuesit brohorisnin “Sillni përsëri Sung-ok!” dhe kërkuan që Presidenti Moon Jae të kërkojë falje për atë që ata e shohin si neglizhencë të mirëqenies së mbrojtësve.
Gruaja dhe fëmija gjashtë vjeçar u gjetën të vdekur në fund të korrikut. Ata u zbuluan pasi një inspektor uji shkoi për ta kontrolluar banesën e cila nuk kisha paguar faturat e saja për muaj të tërë dhe e vuri re një erë të pakëndshme nga banesa, thonë nga policia.
Inspektori i ujit njoftoi policinë, i cili i gjeti dy trupa të dekompozuar rëndë dhe një frigorifer bosh, duke e çuar oficerin e policisë të shënojë urinë si shkakun e dyshuar të vdekjes, sipas një deklarate të policisë së rrethit Gëanak. Një autopsi ishte jokonkluzive pasi trupat ishin dekompozuar.
Protestuesit që kërkojnë një kërkim falje të qeverisë për vdekjen e Han Sung-ok dhe Kim Dong-jin u përleshen me policinë.
Heshtja e qeverisë së Koresë Jugore po mbizotëron në lidhje më rastin e rëndë që ka ndodhur ndërsa po tentohet të argumentohet arsyeja pse poi kun mijëra persona nga regjimi shtypës i Koresë Veriore. Ata duan të shohin një hetim të plotë mbi vdekjen e Hanit dhe djalit të saj dhe ndryshimet e politikës për të parandaluar tragjeditë e ardhshme.
Megjithëse nuk ka statistika zyrtare që tregon saktësisht se sa Koreanë veriorë kanë ikur nga vendi i tyre, Koreja e Jugut thotë se ka mirëpritur më shumë se 32,000 defektorë që nga viti 1998, përfshirë 1.137 defektorë vetëm vitin e kaluar. Koreja e Veriut është shtëpia e rreth 25 milionë njerëzve.
Në fillim të këtij muaji, Ministria e Unifikimit e Koresë së Jugut kërkoi falje publikisht dhe propozoi masa gjithëpërfshirëse për të “minimizuar pikat e verbër në mirëqenie”, duke përfshirë një studim të të gjithë mbrojtësve në Korenë e Jugut për të gjetur ata që janë në rrezik dhe rritje të shkëmbimit të informacionit midis agjencive qeveritare.
Por grupet e aktivistëve mbrojtës të Koresë së Veriut duan më shumë ndryshime.
“Positionshtë qëndrimi ynë që kjo tragjedi nuk duhet të përsëritet kurrë,” shkruante në një deklaratë të lëshuar në fillim të këtij muaji Heo Këang-il, kryetari i Komitetit të Reagimit të Emergjencave të Koresë së Veriut, një komitet i formuar nga grupet e interesit të defektorëve.
Një jetë e vështirë dhe një vdekje tragjike
Han nuk jetoi një jetë të lehtë.
Ajo u largua nga Koreja e Veriut në 2007, sipas komitetit të urgjencës së mbrojtësve. Han u shit më pas burrit të saj koreano-kinez që jetonte në Kinë, sipas Kim Yong-hëa, një aktivist mbrojtës që e njeh Hanin për një dekadë dhe që ndihmoi për ta sjellë atë në Korenë e Jugut.
Sipas një raporti nga organizata jofitimprurëse me bazë në Londër “Korea Future Initiative”, mijëra vajza dhe gra të Koresë së Veriut janë rrëmbyer ose trafikuar për të punuar në tregtinë seksuale shumë-milionëshe të Kinës.
Kim u takua me Han në një shtëpi të sigurt në Shenyang, një qytet në provincën veri-lindore të Kinës Liaoning, e cila kufizohet me Korenë e Veriut. Katër vjet më vonë, dyshja u takuan përsëri në Seul, ku Han po merrte rroba të dorës së dytë nga zyra e Kim, që ajo dhe burri i saj të visheshin në punët e tyre të reja në një kantier.
Pasi industria e ndërtimit të anijeve në Korenë e Jugut u rrëzua në vitin 2015, burri i Han humbi punën e tij dhe Han nuk ishte në gjendje të punonte pasi ajo kishte një të porsalindur për t’u kujdesur, tha Kim. Familja u zhvendos përsëri në Kinë duke kërkuar mundësi më të mira.
Në dhjetor të vitit të kaluar, Han e thirri Kim për t’i thënë që ajo ishte divorcuar nga burri i saj dhe ishte transferuar në Seul me djalin e saj. Kim i ndihmoi ata të gjenin një apartament publik. Për shkak se djali i saj kishte epilepsi dhe kishte nevojë për kujdes gjatë gjithë kohës, ajo nuk ishte në gjendje të punonte dhe kërkoi ndihmën e Kim për të hyrë në ndihmë të mirëqenies mujore.
Por kërkesa për mirëqenien e Hanit u refuzua pasi ajo nuk kishte letra për divorc dhe dokumente të ekzaminimit mjekësor, tha Kim.
Një zyrtar qeveritar nga Zyra e Mirëqenies i tha CNN se nuk kishte të dhëna për të marrë një telefonatë në lidhje me pretendimin e Hanit, megjithëse kishte një procesverbal për vizitën e saj në zyrë vitin e kaluar.
Gjashtë muaj më vonë, Han dhe djali i saj kishin vdekur në apartamentin që Kim kishte ndihmuar të gjente për ta.
“Unë nuk mund të bëj asgjë për të,” tha Kim. “Pse e solla këtu nga ferma e saj? Edhe në Kinë rurale, një nuk vdes nga uria”.
Edhe pse Koreja e Jugut ofron mbështetje për mbrojtësit e Koresë së Veriut, disa besojnë se mund të bëjnë shumë më tepër.
Kur defektorët arrijnë në Korenë e Jugut, atyre u jepen 8 milion dollarë të fituar (6.704 dollarë) para. Familjet me dy persona marrin gjithashtu mbështetje të pakushtëzuar të mirëqenies prej 870,000 fituara (729 dollarë) në muaj për gjashtë muaj, më pak se të ardhurat mesatare të vendit për një familje me dy persona, e cila është 2.9 milion e fituar (2.430 dollarë).
Megjithatë, shumë mbrojtës – si Han – luftojnë të gjejnë punë. Një studim vitin e kaluar nga Ministria e Unifikimit e Koresë së Jugut me më shumë se 25,000 mbrojtës zbuloi se niveli i papunësisë së tyre është 2.9% më i lartë se Koreans e Jugut. Pothuajse 60% e të anketuarve thanë që kujdesi për fëmijët pengonte aftësinë e tyre për të fituar punë.
Kjo ishte e vërtetë për Kim Jeong-ah, një tjetër mbrojtës që nuk e takoi kurrë Hanin, megjithëse të dy gratë morën pjesë në një qendër të detyrueshme riedukimi pranë Seulit në të njëjtën kohë.
Si Han, 43-vjeçari Kim u shit si nuse në Kinë.
Kim Jeong-ah erdhi në Seul vetëm 13 vjet më parë. Ajo më vonë pati një fëmijë – dhe kur la fëmijën e saj në kujdesin ditor për të kërkuar punë, një oficer i mirëqenies i tha asaj që përkrahja e saj do të ndërpritet në të njëjtën ditë kur ajo përdorte kujdesin e ditës.
“Nuk mund të shkoj në intervista pune me fëmijën tim në shpinë,” tha ajo.
Një zyrtar qeveritar nga Zyra e Mirëqenies në qytetin Gunpo, ku Kim jeton, tha se një person duhej të kalonte tërë ditën duke parë fëmijën e tyre që të kishte të drejtë për mbështetjen e mirëqenies së fëmijëve.
Kim Jeong-ah ka gjetur vetëm punë me kohë të pjesshme duke dhënë leksione të rastit dhe paraqitje në TV në Korenë e Veriut. Ajo jeton në një apartament të vogël, të subvencionuar në Seul me burrin dhe djalin e saj.
Në krye të çështjeve të mirëqenies, Kim Jeong-ah thotë se Koreans e Jugut shpesh nuk janë të vetëdijshëm për traumat psikologjike me të cilat merren shumë defektorë. Për shkak të kësaj, ajo dëshiron të shohë më shumë fonde për grupet e interesit defektorë që drejtohen nga vetë defektorët.
“Kjo dhimbje është e komunikueshme vetëm me të arratisurit e tjerë që mbajnë të njëjtën gjë,” tha ajo. “Asnjëherë nuk mund ta harrojmë.”
