Në vitin 1937 shefi i propagandës naziste Joseph Goebbels i dhuroi Adolf Hitlerit disa filma me Micky Mausin.
Diktatorëve, së paku atyre të shekullit XX, u pëlqejnë filmat. Kim Jong-il, sundimtari shumëvjeçar i Koresë së Veriut, ishte dashamirës i filmave dhe i alkoolit të shtrenjtë. Në vitin 1993 dhe 1994, sipas shtypit gjerman, prodhuesi i konjakut Hennessy njoftoi se Kim Jong-il ishte klienti më i rëndësishëm individual. Për çdo vit ai porosiste konjak në vlerë prej 750 mijë dollarë. Diktatori pinte, populli vuante nga uria.
Në vitet 70-ta Kim Jong-il urdhëroi kidnapimin e regjisorit jugkorean Shin Sang Ok dhe gruas së tij, aktores Choi Euo Eee, nga Hong Kongu në Korenë e Veriut. Ky çift qe i detyruar të xhirojë filma për diktatorin dhe tek në vitin 1986, gjatë një udhëtimi në Vjenë, arriti të arratiset.
Edhe Adolf Hitlerit i pëlqenin filmat. Në vitin 1937, një vit para se regjimi i tij të aneksonte Austrinë, she i propagandës naziste Joseph Goebbels i bëri një dhuratë të veçantë për Krishtlindje diktatorit: 18 filma me Micky Mausin, të paketuar me kujdes.
Dy ditë para Krishtlindjeve Goebbeles shkroi se “Führeri” (prijësi) ishte “shumë i lumtur” për dhuratën. Hitleri, sipas Goebbels, ishte i entuziazmuar për “këtë thesar, i cili, shpresoj, do t’i dhurojë shumë gëzim dhe çlodhje”.
Për këtë kapitull të historisë naziste gjermane eksperti i filmave vizatimorë Carsten Laqua ka shkruar një libër (Wie Micky unter die Nazis el”, domethënë: si përfundoi Micky te nazistët). Që më 1930 një revistë gjermane e filmit kishte shkruar se Micky është një dhuratë për masën e punëtorëve, të cilët kur shohin këta filma harrojnë përditshmërinë dhe gëzohen. Por, jo të gjithë nazistëve u pëlqente Micky. Disa mendonin se është gurë e hebrenjve të financave. Që në vitin 1930, ende pa e marrë pushtetin nazistët, mbështetësit e Hitlerit zemëroheshin me filmin vizatimor “Micky në istikam”, i cili shtinte me mitraloz kundër maceve, helmetat e të cilave u ngjanin atyre të ushtarëve gjermanë në Luftën e Parë Botërore.
