Poezi nga Konstandin Kavafi
Dhe nëse për dashurinë time, nuk flas dot
nëse s’fola për flokët e tu, për buzët, për sytë
ama, fytyrën tënde e mbaj brenda shpirtit,
përditë
Tingujt e zërit, i mbaj brenda mendjes,
si dritë
ditët e Shtatorit, perëndojnë brenda ëndrash
që s’flenë
fjalët dhe fjalitë tek shtohen, i japin ngjyrim
çdo temë që zgjedh, çdo ideje që them!
